Linda (36) - Op mijn werk is alles op mannen ingericht
“Ik werk in een mannencultuur. Daarin worden grappen gemaakt. Zo van ‘ben je ongesteld ofzo’. Dat schiet wel eens verkeerd. Het kan natuurlijk best dat die mannelijke collega thuis een vrouw heeft zitten die fluitend door haar menstruatie gaat. Alleen is dat niet voor iedereen zo. De ene mens is de andere niet. Menstruatieproblemen worden makkelijk gekleineerd. Ook door vrouwen onderling trouwens. Als je zelf nergens last van hebt, dan weet je niet waar die ander elke maand doorheen gaat. Dan is het al snel van ‘jaja, vervelend, maar dat hebben we allemaal’.”
Bloedverlies tot aan de enkels
“Mijn menstruatie is zeer hevig. Met bloedverlies tot aan de enkels toe zeg maar. De week ervoor heb ik veel last van PMS. Zodra ‘de heks bloed’ heeft gezien, is het klaar. Ik kan dan wel juichen. Op het bloedverlies na natuurlijk. Op dag één gaat er een hele unit o.b. doorheen en heb ik standaard een reserve boxershort mee. Slapen gaat dan ruk. De eerste twee nachten is het bloedverlies namelijk het ergst. De badkamer is naast mijn slaapkamer. Onderweg daar naar toe laat ik toch een spoor na. Het is dan een heuse crime scene in huis. Daarbij heb ik een korte cyclus van drie weken en een menstruatieduur van een hele week. Om het ijzertekort op te vangen slik ik supplementen. Dat helpt maar ten dele. Helaas heb ik ook last van hormonale migraine. Al met al ben je een groot deel van je cyclus niet op je best.”
Rustiger aan doen is geen optie
“Mezelf ziekmelden vanwege mijn menstruatie, doe ik nooit. Dat is puur mijn karakter. Zo zit ik gewoon niet in elkaar. Wel zeg ik soms sociale dingen af – ik ga dan bijvoorbeeld niet mee na het werk om die borrel te doen. Rustiger aan doen op mijn werk, is ook geen optie. Ik geef het wel aan hoor, maar ik werk in een Tbs-kliniek. Als collega’s moet je daar op elkaar kunnen bouwen. Er is geen ruimte om je even terug te trekken. Thuis gaat alles ook gewoon door natuurlijk, met twee kleine kinderen.”
Ik kan niet even weg van het werk
“Op mijn werk is alles op mannen ingericht. Er zijn bijvoorbeeld geen menstruatieproducten op voorraad. Als ik deze ben vergeten en er toevallig géén vrouwelijke collega’s zijn die dag, er werken er maar drie op mijn afdeling, dan kan ik niet even weg van het werk om wat te halen. Een voorraadje op de wc neerleggen zou in theorie moeten kunnen. Van de twee personeelstoiletten is er één voor vrouwen. De mannen vinden dat alleen onzin en maken daar in de praktijk dus ook gebruik van. Als je daardoor dan zelf naar een mannentoilet moet, dan heb je daar dus géén prullenbakje. Ik vertik het om met zo’n bebloede prop afval door de gang te lopen – kwestie van waardigheid. Dus dan moet je je afval bij de handdoeken ingooien. Dat afval wordt anders verwerkt. Dat is weer jammer voor het milieu.”
Naar het mannentoilet
“Dit soort dingen kom je niet alleen op het werk tegen. Op de camping waar ik van de zomer stond, had ik hierover nog een discussie. Daar werden de vrouwentoiletten om acht uur ‘s ochtends gesloten omdat ze dan werden schoongemaakt. Een bijzondere keuze. Ik kan namelijk echt niet wachten tot de schoonmaak klaar is als ik ’s ochtends opsta en ongesteld ben. Ik moet dan metéén. Dus ik moet dan wel naar het mannentoilet. Transmannen hebben hier ook last van als zij nog in transitie zijn – dan menstrueer je namelijk nog. Genderneutrale toiletten werken niet als er niet overal een afvalbakje staat.”
Geen fan van hormonen
“Vlak voordat ik in de Bloedserieus-stand was op de Libelle Zomerweek, was ik bij de huisarts. Ik vroeg toen om de minipil. Persoonlijk ben ik geen fan van hormonen. De spiraal vind ik al een beste ingreep. In de minipil zitten minder hormonen dan in de gewone pil. Een vriendin van mij had daar goede ervaringen mee. Ze had minder bloedverlies en had ook minder last van ‘hekserigheid’.
Mijn huisarts raadde de minipil in eerste instantie af; dit zou voor mij niet werken. Later kwam hij hierop terug. Hij had zich er nog eens in verdiept.”
Aan één stuk door doorbraakbloedingen
“Wat volgde was De Hel. In plaats van minder bloedverlies had ik aan één stuk door doorbraakbloedingen. Daarbij werd ik er juist enorm onrustig van. Ik was gewoon mezelf niet meer. Na twee maanden ben ik ermee gestopt. Nu probeer ik het voorlopig zonder en komt het aan op accepteren dat je menstruatie hevig is. Je kunt vinden wat je wilt van je hormoonhuishouding, maar deze is tenminste wel echt van mij. Voorlopig laat ik het zo.”
Ik dacht dat dit normaal was
“Sinds ik hier met vriendinnen over spreek, merk ik trouwens pas dat het niet altijd zo erg hoeft te zijn. Sommigen hebben nergens last van. Ik dacht eerlijk gezegd dat iedereen het zo hevig had, dat dat normaal was. Mijn moeder had het namelijk ook zo. Mijn twee zussen hebben het minder – misschien omdat zij hormonale anticonceptie gebruiken. Ik menstrueer eigenlijk voor ons alle drie, haha.”
Een grote chocoladetaart
“Of ik hevig menstrueel bloedverlies aan de volgende generatie ga meegeven, weet ik nog niet. Mijn dochter is net naar groep acht gegaan. Ze is elf jaar, maar vertoont nog geen tekenen van puberteit. Gelukkig. Toch heeft ze nu al een discreet glittertasje in haar schooltas met daarin een maandverbandje. Als dit dan uit haar tas rolt, hoeft zij zich niet ongemakkelijk te voelen.”
“Niet dat mijn dochter zich hiervoor schaamt. In haar klas zijn al meisjes ongesteld. Daar wordt onderling over gepraat. Ik heb zelf van huis uit ook geen schaamte meegekregen. Die eerste menstruatie werd bij ons gevierd. Toen het bij mij zo ver was, appte ik mijn vader om te vertellen dat er reden was voor taart. Toen ik thuiskwam van school stond er een grote chocoladetaart.”
MISC-08527-NLD-NL Rev. 001